شکـر خـدا که بوی محـرّم گرفته‌ام            در کوچه‌های سینه زنی دم گرفته‌ام

شکرخدا عبادت من روضه‌های توست            در دل دوبـاره هـیأت ماتـم گرفته‌ام

گاهی کنار روضه‌ات از دست می‌روم            با چشمهای پُر شفق و غـم گرفته‌ام

این آبـروی نـوکـری هـیـأت تـو را            از دستـمال مـشکی اشکـم گـرفته‌ام

دیگر هراس روز قـیـامت نمی‌بـرم            وقتی دخـیلی از پَر پـرچـم گرفته‌ام

با تـربت تو کـام دلـم را گـشـوده‌اند            عمری اگر که بوی محـرّم گرفته‌ام

گفتم میان روضه از اعجاز چشمهات            دیـدم رسیـده‌ام به حـوالی کـربـلات